Amaç: Subaraknoid kanama, Parasempatik gangliyonları denerve edip gözyaşı üretimini azaltarak ‘’kuru göz’’e neden olabilir. Biz bu çalışmada, Fasiyal sinir kök iskemisi pterigopalatin gangliyon hasarını tetikleyip daha sonra kuru göze neden olduğu zaman, lakrimal bez dejenerasyonunun altında yatan olası mekanizmaların anlaşılması için bir tavşan subaraknoid kanama modelini kullandık. 
 
Materyal ve Yöntem: Tavşanlar dört gruba ayrıldı: kontrol, sham (taklit), orta subaraknoid kanama, ve şiddetli subaraknoid kanama. İki subaraknoid kanama grubunda subaraknoid kanamayı indüklemek için auriküler arterden alınan otolog kan, sisterna magna içine enjekte edildi; Hayvanlar, daha sonra, immünohistokimyasal analizler için fasiyal sinir kökleri, pterigopalatin gangliyonlan ve lakrimal bezlerin çıkarılmasının öncesindeki  21 gün boyunca kuru göz gelişimi için izlendi. Pterigopalatin gangliadaki nöronal canlılık ölçüldü; lakrimal bez vezikülleri, stereolojik yöntemlerle sayıldı. 
 
Bulgular: Ortalama gözyaşı-dolu vezikül sayısı ve lakrimal bez hacimleri, fasiyal sinir kökü yaralanma şiddetinin artışı ve pterigopalatin gangliyondaki hasarlı nöron sayılarının artışı  ile birlikte belirgin olarak azaldı. Yaralanma şiddetindeki artış, pterigopalatin gangliyondaki gözyaşı dolu kesecik sayılarını önemli ölçüde azalttı. 
 
Sonuç: Subaraknoid kanama, pterygopalatin ganglionuna giren fasiyal sinir parasempatik dallarını dejenere eder ve bu gangliondaki nöronal yoğunluk gözyaşı sekresyonu ile ilişkili olabililir. Bizim verilerimiz subaraknoid kanamayı takiben pterigopalatin ganglion dejenerasyonunun kuru göze neden olduğunu düşündürmektedir.