ÖZET

Arka plan: Kanda şekerin yükselmesi (hiperglisemi), farklı mekanizmalarla açıklanmaya çalışılmıştır, ancak dildeki glikoza duyarlı tat tomurcukları-genikülat ganglion-fasyal sinir-vagal sinir-pankreas ağ ilişkisi yeterince araştırılmamıştır.

Amaç: Subaraknoid kanamayı (SAK) takiben tanımlanan tat tomurcukları ağının dejenerasyonu ile kan şekeri düzeyleri arasında herhangi bir ilişki olup olmadığını araştırmayı amaçladık.

Yöntemler: Bu çalışma 32 tavşan üzerinde gerçekleştirildi. Kan şekeri seviyeleri deneyin başlangıcında, orta fazında ve sonunda ölçüldü. Hayvanlar kontrol grubu (n=5), serum fizyolojik grubu(Sham=taklit; n = 5) ve haftada üç kez 0.5 cc homolog kan enjeksiyonu yapılarak SAK oluşturulan subaraknoid kanama grubu olmak üzere 3 gruba ayrıldı ve iki hafta sonra genel anestezi altında hayatlarına son verildi. 113 ± 20 mg / dL kan şekeri seviyesi normal (GI; n = 11), 80mg/ dl'den düşük ise hipoglisemik (G-II; n = 6) ve 149 mg / dl'den yüksek ise hiperglisemik olarak kabul edildi. (G-III; n = 5). Genikülat gangliyonların nöron yoğunlukları stereolojik yöntemlerle incelendi. İstatistiksel analiz, Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri kullanılarak glikoz seviyeleri / dejenere tat tomurcuğu / nöronlar arasında yapıldı. P> 0.005 anlamsız olarak kabul edildi.

Results: Ameliyat öncesi ortalama normal kan şekeri seviyesi 115 ± 9 mg / dl idi. Önceden saklanmış glikoz seviyesi 113 ± 8 mg / dL ve genikülat gangliyonun nöron yoğunluğu 7.421 ± 530 / mm3 idi. Genikülat gangliyonların dejenere nöron yoğunluğu kontrol grubunda 13 ±4/mm3, SHAM'da 21 ± 7 / mm3, GI'de 27 ± 7 / mm3, G-II'de 21 ± 5 / mm3 ve G-III'de 112 ± 18 / mm3 idi. Kontrol / G-III arasındaki genikülat gangliyonların glikoz seviyeleri ile dejenere nöron yoğunluğunun P değerleri: P <0.00001; SHAM / G-III: P <0.0005; GI / GII: P <0.005’idi.

Conclusions: Glikoza duyarlı dil tat tomurcukları - genikulat ganglion- fasyal sinir-vagal sinir- pankreas döngüsü kan glikoz düzeylerinin düzenlenmesinde henüz açıklanmamış bir ağ olmalıdır.