Gebelik ve laktasyon dönemlerinde psikiyatristlerin psikofarmakolojik tedavilere yönelik tutumları: anket çalışması
Amaç: Gebelik ve laktasyon, kadınların psikiyatrik hastalıklara duyarlı olduğu risk dönemleridir. İlaç kullanımının yan etkileri ve teratojenik etkilerinin yanında, tedavi edilmemiş psikiyatrik hastalıkların fetüs ve anne üzerindeki olumsuz etkileri endişe oluşturabilir. Hamilelik ve laktasyon dönemlerinin yönetimi psikiyatrik bir hastalığın tekrarlanması veya anne veya bebeği etkileyen beklenmedik bir zararı olan bir ilacın kullanılmasıyla karmaşık hale gelebilir. Ruh sağlığı uzmanları genellikle bu tür zamanlarda tavsiyeler isteyen hastalarla karşı karşıya gelir. Tedavi gidişinin belirlenmesinde ruh sağlığı uzmanlarının tutumları, hastaların tutumları kadar önemlidir. Bu çalışma, psikiyatristlerin tutum ve kişisel görüşlerini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir.
Yöntem: Hamilelik ve laktasyon döneminde farmakoterapi, elektrokonvulsif terapi (ECT) veya psikoterapi kullanma veya ilaç dozajını durdurma veya azaltma eğilimi ve psikiyatrların kişisel ilkeleri hakkında soru sormak üzere bir İnternet anketi tasarlandı. Psikiyatristlerin akademik dereceleri ve gebe ve emziren kadınların tedavilerinin yönetimi hakkında iddia ettikleri bilgi düzeyleri ile kişisel yorumlar arasındaki ilişki de değerlendirildi. Sorulan psikiyatristlerden 246’sı cevap verdi ve 213 çevrimiçi anket tamamlandı.
Bulgular: Ankete katılanların% 22,2’si psikiyatri asistan doktoru,% 50,9’u uzman psikiyatrist,% 6,6’sı yardımcı doçent,% 9’u doçent ve% 11,3’ü tam profesördü. Sonuçlar, ilaç tedavisi başlatılmasından kaçınma, devam eden bir ilaç tedavisinin sonlandırılması, ilaç tedavisine alternatifler aranması, EKT tedavisine geçilmesi ve daha üst düzey bir merkeze danışılması, laktasyon dönemine kıyasla gebelikte çok daha yaygındır (p <0,05). Her iki dönemde de düşük dozajlı güvenli ilaç kullanımı tercih edilmiştir. İlaç kullanımının gerekli görüldüğü durumlarda “laktasyondan kaçınmak” yerine “gebeliği önlemek” gerektiğini düşünen görüşle ilgili olarak daha yüksek puanlar alındı. Psikiyatristlerin tutumları, belirttikleri bilgi düzeylerine göre değişmedi. Psikiyatristlerin% 85’i gebelik ve emzirme döneminde ilaç kullanım ilkelerini bildiklerini ve başarılı bir şekilde uyguladıklarını belirtti ve% 81’i muayene sırasında hastalarına gerekli bilgi ve eğitimi verebildiklerini belirtti. “Asla” yerine %61,1 yanıt oranına sahip olan tedavi için ilaç gerektiğinde psikiyatristler hamileliği sona erdirmeyi tercih etmedi.
Sonuç: Bu çalışma, psikiyatristlerin gebelik sırasında psikotropik ilaç reçete etmeye isteksiz olduklarını, ancak laktasyon döneminde bunu daha rahat yaptıklarını gösterdi. Psikiyatristlerin tutumları, genel olarak belirtilen bilgi düzeylerinden bağımsızdı. Bu çalışma, psikiyatristlerin gebelik ve laktasyon dönemindeki tedavi yaklaşımları ile ilgili tutumlarındaki farklılıkları gösterdiği için değerlidir. Daha açık ilkeler belirlemek için bu alandaki önde gelen araştırmacılardan daha anlaşılır mesajlara ve yönergelere ihtiyaç vardır.